Soms zit je in een stroom, soms in een stroop waar je niet vooruitkomt. Waar niets lijkt te gaan zoals je wilt. Het hoort er blijkbaar bij. Als ik dit schrijf zit ik in een stroom. Gewoon. Het loopt, het lukt, het werkt en lijkt niet eens veel moeite te kosten.

Waardoor? Ik kan het niet goed aanwijzen. Dat vind ik ergens jammer, want als ik dat zou kunnen zou ik het misschien kunnen herhalen en dan vaker in de flow zitten. Of mezelf uit de stroop halen als ik daar per ongeluk in ben beland. Of mischien zou ik dan altijd de stroop kunnen ontwijken en een lekker blij ei zijn dat altijd in de stroom zit.

Weet ik dan nog dat ik in de stroom zit? Of wordt het dan zo vanzelfsprekend dat ik het geen stroom meer vind, of erger nog, dat de stroom daardoor verdwijnt? Dat zou natuurlijk kunnen. En dat ik me dat dan op een bepaald moment realiseer om vervolgens daardoor alsnog in de stroop te belanden omdat die dan onvermijdelijk om de hoek komt. Het kan niet zo zijn dat alles altijd alleen maar goed gaat, omdat het woord goed dan geen tegenhanger meer heeft. "goed" bestaat omdat er ook "slecht" of "niet goed" bestaat.
Ik ervaar stroom als prettig omdat ik ook de stroop heb ervaren. In de stroop verlang ik naar de stroom. En soms, zomaar uit het niets, is ie daar opeens. Zo lijkt het in elk geval.

Misschien ben ik gestopt met me druk maken over dat ik in de stroop zat. Misschien ben ik de stroop wel even gaan waarderen, en kon ik even proeven aan het zoete niets, aan niets voor elkaar krijgen zoals ik wil en dat dan maar laten voor wat het is. Accepteren heet zoiets. Accepteren en niet tegenwerken. Want als je hard probeert uit de stroop te komen trekt ie je alleen maar dieper.

Ik denk dat ik tussen stroop en stroom een fase heb gehad, ik heb er geen naam voor, die een soort overgang was. Een transitie van ... van rust eigenlijk. Ja, in de stroop zit ook een soort rust. Als je de stroop accepteert geeft dat rust. En de rust maakt weer dat je energie krijgt ... en door de energie kom je in de stroom... zo dus. Zo simpel. Met de stroom meegaan, ook als ie even stroperig en traag wordt. En daar dan even van snoepen... Zoete stilte, rondkijken, genieten, wachten tot je weer "aan" gaat. 

Ik ben nu aan....

Mooi he?