Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 51

Ergens weet ik het wel. Er zijn veel dingen die beter georganiseerd kunnen worden. Ik ben niet zo'n organisatie-talent. Ik ken mensen die dat wel zijn en kan daar mateloos veel bewondering voor hebben. Bij vrienden van mij mocht ik eens een inkijkje krijgen in zijn hobbykamer. Hij liet het niet zelf zien, maar zijn vrouw. Ze was trots op hem. En terecht. De kinderen waren het huis uit, de ruimte mocht herzien. In een kamer zat alles wat hij verzameld had in chronologische volgorde in dozen, boeken op alfabet geordend met rugnummering waarmee het niet alleen naar  de schrijver verwees maar ook naar het inhoudelijke thema, en met kleurtjes links naar gerelateerde boeken. Een bibliothecaris zou er jaloers op worden. Het was ook nog eens VEEL!! 

Als ik dan naar mijn kast, mijn computer, mijn huis kijk overheerst de chaos. Daar kan ik prima mee leven. Die kan ik ook best opruimen. Maar zoals ik als klein kind al deed verlies ik mijzelf na 1 plank al in dat wat ik gevonden heb. Het roept herinneringen op, ik maak associaties en verdoe mijn tijd met twijfel of ik het wel of niet wil bewaren. Vaak drink ik dan een kop koffie, bel iemand, bereid mijn werk voor of ga even iets anders doen. En vaak ruim ik aan het eind van de dag alles weer in en zie ik hooguit een kleine prullenbak vol dingen die echt weg kunnen.

In een tijd waarin er geen werk is en sociaal contact wordt afgeraden heb ik minder excuses. Ik heb alleen maar tijd. Tijd om te ruimen, maar nu echt.

Omdat de stilte nog wel een tijdje aan zal houden heb ik met mezelf afgesproken dat ik me eerst op 1 ding focus. Mijn computer is aan de beurt voor een grondige opschoonsessie. En ik schrik van wat ik allemaal bewaarde, dubbel heb, niet meer belangrijk vind, in verkeerde mapjes heb gestop en ga zo maar door. Zomaar een beetje ruimen gaat niet werken, ik moet het goed doen. En dan goed in de zin zoals die man van mijn vriendin dat deed. Zo'n doel stel ik mij dan. Te hoog gegrepen uiteraard, want als het in me had gezeten om op die gestructureerde manier te werken, dan was ik daar al jaren geleden aan begonnen. Maar ik doe pogingen! Elke avond voor ik m uitzet leeg ik mijn computerprullebak. Elke ochtend als ik m aanzet verbeeld ik mezelf dat ie sneller reageert omdat ik al zoveel geruimd heb.

Mijn bureaublad is onwaarschijnlijk leeg, en waar ik helemaal blij van wordt is dat ik wel kan vinden wat ik nodig heb. Alles voor de korte termijn is op mijn bureaublad, alles voor later, straks, ooit zit in mapjes die ik ook steeds meer geordend krijg.
Ik geef mezelf een maand voor deze ruiming. Daar moet ik ver mee komen. Hm. Ik beluister al enige scepsis bij mezelf. Ik zeg niet dat het dan klaar is, ik zeg dat ik dan ver zal zijn...

Ik leun even achterover. Dat is precies hoe ik het al jaren doe! En als ik het weer op die manier doe, ga ik alleen maar het resultaat krijgen wat ik ook al jaren krijg: mijn chaos verschuift maar wordt niet geordend.
Ik wil dat niet meer. Nu is de tijd om het echt aan te pakken.

RUIMEN! De computer moet schoon. Deze maand!! En als de nieuwe maand begint ga ik aan mijn kasten beginnen. Grofvuil bellen, zal ik vast in mijn agenda zetten, want oei, wat heb ik daar (weet ik nu al) ook veel overbodigs.
Of begin ik gewoon wat ouder te worden.....? Ja, dat ook. Maar een ander ding is ook: ik wil het ZELF doen. Niet onverwacht mijn kinderen met mijn zooi opzadelen als mij iets overkomt. En dat dat kan gebeuren... iets met een klein hoekje.

Goed bezig, toch?