Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 61

Deze keer mijn blog "Wie is er een schaap"

Soms lees ik op social media wat er zoal geschreven wordt, gewoon nieuwsgierigheid.

Als ik goed lees word ik gezien als schaap. In de tijd van Corona is, als ik 'm doortrek, de grote meerderheid schaap, want die houden zich, ondanks hun moeite, aan de regels. Ze gaan niet de barricaden op. Je aan de regels houden is blijkbaar schaapachtig?

Ik weet niet waarom dat geassocieerd wordt met een schaap en waarom dat het stempel 'dom' of 'kritiekloos' krijgt.. Deze mensen zijn namelijk niet dom in mijn beleving, maar maken een weloverwogen keus, schatten risico's in, of nemen hun ervaring mee. Dat de maatregelen consequenties hebben geldt ook voor hen, net als in de rest van de hele wereld (!). En dat accepteren ze omdat ze de afweging maken tussen nut en noodzaak en de balans opmaken.

Omdat ik mogelijk onder de noemer 'schaap' gerekend word vind ik dat ik me wel een beetje in dat fenomeen moet verdiepen. Mijn moeder zei vaak: "je mag alles zeggen, als je weet wat het betekent", waarmee ze, denk ik nu, vooral in mijn pubertijd hoopte dat ik dan zo'n betekenis echt zou doorgronden. Zomaar "kanker op" zeggen mocht niet (terecht).  Als je wist wat kanker precies is of doet, dan is het maar de vraag of je echt zegt wat je wilt zeggen als je "kanker op" zegt. Een wijze les, vind ik, al heeft het nog wel even geduurd voor ik die echt begreep.

Goed schapen. Wat me opvalt is dat de groep die zichzelf niet als schaap kwalificeert de indruk wekt het voor de hele bevolking op te moeten nemen. 'Onze' vrijheid is weg. Goh, denk ik dan, 'ons' betekent dat ik erbij hoor? Zo voel ik het helemaal niet. Dat 'onze' gaat niet over mij maar schijnbaar verdedigen ze ook mijn vrijheid?
Dan hoor ik ook: als ik niet tegen de maatregelen bent of tegen de beperking van de vrijheid, dan hoor ik bij die volgzame schapen, dus dan ben ik weer niet 'ons'. Ik word min of meer opgeroepen om dankbaar te zijn dat er in elk geval nog enkele mensen voor 'mijn rechten' opkomen. Want ik ben dus zo'n schaap die dat niet doet, beluister ik. Maar ik ervaar helemaal niet dat mijn rechten geschonden worden. Ik ben dan ook niet dankbaar. Eerder word ik er pissig over. Ik hou er niet van als andere mensen voor mij invullen wat goed voor mij is. En zeker niet als ze daarbij dan ook de plank misslaan. Dat vind ik dan echt geblaat in de ruimte, en ik begrijp er niks van.

Ik lees in de krant dat ze er elke week weer staan, onder het mom van demonstratie recht. Ik heb gedemonstreerd tegen kernenergie, voor abortus, voor emancipatie, voor gelijke rechten voor alle mensen. Ik ging soms mee omdat ik dan niet naar school hoefde. Lekker schoppen tegen de regels. Ja, dat was nogal schaapachtig, mijn excuses, ik wist toen niet beter.

En dat zie ik nu ook. Schoppen tegen de regels, in kuddeverband, keer op keer, al weet je van te voren wat de reactie zal zijn. En dan vraag ik me af: wie is er dan een schaap?


Goed bezig, toch?