Een groep enthousiaste mensen organiseert maandelijks een bijzondere dag of avond voor de wijk waar ik in woon. Voor de corona-crisis hadden ze me al eens benaderd, of ik voor volgende maand... nou ja, in elk geval voor mij op veel te korte termijn, iets kon bijdragen. Ik heb toen tips gegeven, want met het werk waar ik mee bezig was kon ik niet zomaar tijd vrij maken. "Te korte tijd om iets te maken, wil het van waarde zijn" zei ik en dacht dat daarmee de kous af was. Laatst werd ik opnieuw gevraagd. "Je zei dat je meer tijd nodig had, daarom benaderen we je nu ruim op tijd," zeiden ze, want het ging nu om 2 maanden. Soms hebben mensen geen idee hoeveel tijd iets kost. Ik besloot in elk geval even in het denkproces mee te lopen, misschien kon ik daar dan wat over uitleggen.

Informatie die ik kreeg (in het kort): "Een verhalen dag. Of middag. Of avond. Iets met verhalen. En het liefst over nieuwe bewoners. Want een expat had aangegeven dat ze nog weinig contact had kunnen leggen." Ik moet zeggen dat van het thema mijn brein wel 'aan' gaat. Er is zoveel mogelijk op het gebied van verhalen vertellen. Dat kunnen persoonlijke verhalen zijn, of gespeelde verhalen. Het kunnen verhalen zijn over mensen die nieuw in de wijk zijn, vanuit een andere stad of dorp, of ander land, andere cultuur maar ook over babies die geboren worden, dieren, winkels, bedrijven, kortom een heel breed aanbod. Het enthousiasme van de bedenkers is groot, zo groot dat ik merk dat ze stappen overslaan. Ze zien in 2 maanden best voor zich dat er een voorstelling uit de grond gestampt kan worden, of misschien is interactief theater leuk! Ja! Iets samen met het publiek! Ja, in elke hoek iets anders. Ja, ja, ja... "O, dan kunnen we wel deze kast verschuiven..."

Ik geniet er wel van, dat enthousiasme, het heeft iets ontwapenends. En toch moet ik ze afremmen. Want ik weet nog niets. Zijn er überhaupt mensen die willen vertellen? Hebben ze ervaring? Komt er publiek op af? Een concrete afspraak over de hoeveelheid tijd graag? Wat verwachten jullie van mij? Wat zijn krachten en ook valkuilen van een verhalen middag? Is het binnen of buiten? Hoe zit het met geluid?

We hebben afgesproken dat zij mensen gaan werven die een verhaal willen vertellen, ik ga hen een workshop geven over hoe je verhalen kunt vertellen. Daar is niet een eenduidige manier voor, maar ik kan ze wel helpen om hun verhaal met  plezier te gaan vertellen, waarbij het publiek ook geboeid blijft.

Zes mensen, hoorde ik gister. Zes verhalen vertellers. Fijn dat ik daarmee aan de slag mag. Een week na de workshop gaan ze het 'voor het eggie' doen. Ik hoop ze voldoende bagage mee te geven.

Waarom vertel ik dit? Om meerdere redenen. Allereerst omdat het iets is voor mijn wijk. Ik ben niet per definitie een 'wijk-mens', en dat triggerde me juist. Er wonen hier heel veel mensen die ik gewoon niet ken. Het is niet een 'buurtje', ondanks pogingen met buurtbarbeques en zo. Het hoeft voor mij ook geen 'buurtje' te worden. Wat me triggerde is dat die behoefte er bij veel mensen wel is. Dat er veel mensen zijn die eenzaamheid ervaren, in mijn wijk. Dat er een wijk-uitbreiding gaat komen met nog eens heel veel nieuwe mensen in 'mijn wijk' die daar hun plek willen gaan vinden. Dat een sociaal-wijk gebeuren kansen geeft om sneller een thuisgevoel te geven. Niet voor iedereen, maar voor wie dat wil. En daar probeert deze groep een klein antwoordje op te geven. Dat bewonder ik.

Mijn kleine steentje is een workshop. Iets wat ik al kan (workshops geven) zet ik in voor iets wat ik niet ken (wijk-gevoel), en dat voelt hardstikke goed.

Mooi he?