Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 45

Mijn vak is het mooiste vak dat ik me kan voorstellen. Ik kom op verschillende plaatsen in Nederland, van toplocaties in het bos tot kleine zaaltjes in een drukke stad. Ik reis door heel het land en ontmoet heel verschillende mensen. Daar hou ik van. Het doet een beroep op mijn vermogen om mij in te lezen en - leven.

Vanmorgen stond ik op om 9.15. Voor deze week was dat bijna al weer vroeg. Er is niet veel te doen nu, dus ik veroorloof mezelf dan om langer in mijn bed te blijven. Het voelt wel dubbel. Aan de ene kant is het een soort vakantie vieren in eigen huis, aan de andere kant zijn er ook veel dingen die ik "altijd nog wel zou willen doen".

Ik ben zo iemand die lijstjes maakt, maar dan vergeet waar ik het lijstje heb gelaten. Of zo met mijn aandacht bij andere dingen ben dat mijn lijstje al verouderd is voor ik er daadwerkelijk aan begonnen ben. Waarom ik dan toch lijstjes maak vraag ik me wel eens af. Is het om geordend te worden? Hmm, tegen mijn kinderen zeg ik vaak: als ik geordend had kunnen worden was dat al lang geleden gebeurd.

Als kind sliep ik met mijn zusjes op 1 kamer. Op die kamer sliepen daarvoor mijn ouders, maar toen mijn jongste zusje geboren werd veranderde dat. Mijn ouders namen de kamer die mijn broer had, mijn broer verhuisde naar de enige bovenkamer in het huis. Zo werden huizen nog gebouwd. Een kamer op de verdieping van de bovenburen, zodat het toch een 4 kamerwoning op een paar vierkante meter kon worden. En de buren hadden een hele zolder, dus daar was ook genoeg ruimte. De bovenkamer was eerst het domein van mijn zus en mij, maar er kwam nog een zusje bij dus de boel moest om. Ik was er blij mee.

Onze nieuwe kamer grensde aan de tuin. Bij mijn weten mocht de tuindeur nooit open, maar ik kan me vergissen. Er kwam een 1-persoonsbed, een stapelbed een kast voor kleding en een kast voor speelgoed. En daar tussen hadden we dan nog een speelruimte op postzegelformaat.

Meisjes spelen graag en met van alles, heb ik gemerkt. Of jongens dat ook deden toen wist ik niet, mijn broer zat ver weg boven en ik weet niet wat hij daar uitspookte. We hadden poppen, lego, papier, scharen, soms verhuisde alles naar de knusse huiskamer om in de aanwezigheid van onze moeder te mogen knutselen met een kopje thee. Tot het onvermijdelijke: "en nu opruimen". Ordenen. Onderbreek je spel, je werkje, maak het ordelijk. Ik heb er altijd een hekel aan gehad. Of misschien niet eens aan het ordenen zelf, maar aan de onderbreking.

Ik hou wel van ordening. Op mijn manier dan. Ik weet dat ik probeerde onze kast netjes te maken, maar kwam onderweg dan weer zoveel leuk speelgoed tegen dat het me niet lukte. Ik geloof dat ik mijn zus vaak dingen heb laten doen die ik eigenlijk moest doen, omdat ik "nog even iets af moest maken". Zij was zo lief het dan ook te doen.

Mijn vader had een schuur in de tuin. Niet groot, zoals niets echt groot was. Maar onze fietsen pasten er in en hij had ook een werkbank. Vol bewondering kon ik kijken naar hoe alles een plek had.
Zie je, dat wil ik dan ook. Dat ik in staat ben alles net zo geordend te hebben, alles opgeruimd en vindbaar. Zoals anderen dat kunnen hebben. Daarom maak ik lijstjes. Todo lijstjes, belangrijkheidslijstjes, leuke-dingenlijstjes, afsprakenlijstjes. Ik maak ze echt. Ik had op school een 10 kunnen halen voor het maken van lijstjes.

Met de jaren kwam het inzicht dat ik een doener ben. Ik denk best over heel veel dingen na, maar ik ben toch meer een doener. Voor mij geen handleiding, ik ga liever het apparaat zelf onderzoeken. Al doende leer ik. Ook door fouten. En wat ik zelf dan uiteindelijk toch niet blijk te kunnen, daar probeer ik dan iemand voor te vinden. Ik zoek dus iemand die mij helpt ordenen. Want voor de rest kom ik best ver met alles.

Dit spiegel ik soms ook in trainingen. Mensen die denken van alles zelf te moeten kunnen doen. Zelluf doen. Nope. Doe waar je goed in bent en doe dat dan goed. Ik was en ben goed in spelen. En dat doe ik met liefde! En mijn zus is nog altijd een lieve helper wanneer het er op aan komt.

Wat een mooi vak, toch?