Toen ik begon als zelfstandige was dat een soort duik in een onbekend diepe. Het was niet zo dat ik een mooi plan had, geen gedegen bedrijfsplan, zelfs een visie had ik niet geformuleerd. Alles wat ik wilde is doen waar ik plezier in had, en niet (meer) afhankelijk zijn van een werkgever met de eisen die het werknemerschap aan je stelt. Oke het heeft absoluut ook voordelen om ergens in dienst te zijn. Elke maand je salaris krijgen, samenwerken met collega's, de deur achter je dicht kunnen doen en vrij zijn om maar een paar dingen te noemen. Alleen werkte dat voor mij niet meer. Zeker het laatste niet. 

Toen ik na mijn ontslag een periode zonder werk of ideeen zat begon er iets te kriebelen. Ik kon toch niet eeuwig op de bank blijven hangen. Mijn gedachten gingen alle kanten op. Wat kon ik eigenlijk? Lesgeven: ik had tenslotte een onderwijsachtergrond. Acteren, zou dat me geven wat ik zoek? Een eigen bedrijf was misschien wel een goed idee. Eerlijk, als je jarenlang alleen voor een werkgever hebt gewerkt heb je geen benul van wat daar bij komt kijken. Naar de KVK om dat uit te zoeken leek me de eerste stap. Toen ik daar naar buiten liep bleek ik een eigen onderneming te hebben. Met een heel brede doelstelling zodat ik alle tijd kon nemen om uit te vinden wat ik echt wilde gaan doen.

Vervolgens ben ik aan een acteeropleiding begonnen. Adviseurs uit mijn omgeving gaven me ideeen, en als ik dan toch 'bedrijf' was, kon ik de opleidingskosten als bedrijfskosten meenemen. Ik heb er veel geleerd. Ook dat ik nog veel te leren had. En ik merkte dat ook mijn regiekant begon te kriebelen.  Na die opleiding, die ik niet afmaakte overigens om reden dat ik de organisatie te rommelig vond (ja het betwetertje in mij keek ook mee), besloot ik dat het misschien toch handig was me als eerste maar eens meer in bedrijfsvoering te verdiepen. Alles wat ik deed kon beter, proffesioneler,

Ik was inmiddels begonnen met lesgeven, en speelde in kleine voorstellingen voor kinderen. In die tijd maakte ik met 2 anderen samen een voorstelling over Pesten die ik via mijn bedrijf verkocht. Spelen! Dat wilde ik. En alles waar ik geld mee verdiende moest via mijn bedrijf.

Als ik dan lesgaf, voelde ik me zo happy! Lesgeven! Dat wilde ik. Ik kon mezelf als docent in de markt zetten via mijn bedrijf. Toch handig, zo'n kapstok.

Na de acteursopleiding ben ik met een deskundige aan mijn bedrijfsplan gaan werken. Een van de dingen waar we schrijvenderwijs tegen aanliepen was de veelzijdigheid. Inmiddels was ik ook aan een regie-opleiding begonnen, en dat voelde zo GOED! Dat wilde ik. Maar hoe krijg je dat allemaal goed in je bedrijfsplan?

Mijn adviseur was helder: "maak een keus. Wat voor bedrijf wil je zijn? Waar wil je met je bedrijf naar toe?" En daar was het: Ik moest kiezen tussen dingen die allemaal goed voelden, omdat het anders niet in een plan te vatten was. En een plan zou me houvast geven, was me gezegd.

"Kill your darlings", ging door me heen. Maar welke? Er kwamen eerder meer dingen op mijn pad die ik leuk vond dan minder. Stoppen met spelen? Never! Maar een goed inkomen van alleen spelen is een utopie voor hoe ik er op dat moment mee bezig ben. Stoppen met lesgeven of juist een vaste baan aannemen? Beide opties zijn de revue gepasseerd en bij beide kreeg ik het spaans benauwd. Ik heb veel te vertellen en aan te reiken, dat wil ik niet opgeven, maar een vaste aanstelling was juist iets waar ik nooit meer naar terug wilde.

Dan geen regie? Ahhhh! Nee dat klopte ook niet. Mijn koppige kant besloot de leiding te nemen: Ik vind het allemaal leuk en ik weet dat ik op elk onderdeel kwaliteiten heb. Ik wil NIET KIEZEN! Tegen alle adviezen in ben ik alles blijven doen. En in die periode kwam het vak Trainingsactrice op mijn pad. Dat was thuiskomen! In dat vak zitten alle elementen uit mijn werk gevat. Het gaat over spelen, over iets overbrengen, over mensen bewust maken en meer. Het maakt me gelukkig!

In mijn website besloot ik te focussen op 2 dingen: lesgeven en trainingsacteren. Die concessie kon ik vorig jaar wel doen. Het geeft rust om te focussen. Maar misschien geeft het vooral rust omdat ik sinds die keus nog geen periode zonder regie of zelf spelen heb meegemaakt. Sterker nog: ik heb nu zelfs tijd om te schrijven!

Keuzestress is niet erg, keuzes maken het leven interessant. Elke keus heeft voordelen en nadelen, en ook niet kiezen is een keus. Belangrijk is dat je achter je uiteindelijke keus kunt staan.