Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 77

Deze keer mijn blog "Aantekeningen"

Ik schrijf me altijd helemaal suf in elke training of workshop waar ik als deelnemer bij ben. Dat heeft geresulteerd in boekjes, schriftjes, kladblokken, schrijf en teken boeken en ook nog audio-recordings en aantekeningen in mijn telefoon. Kortom: ik heb het allemaal wel ergens, maar waar??? Daar wil ik verandering in aanbrengen. Ik ken heel veel mensen die heel gestructureerd hun notities ordenen. Alleen maar de kunst afkijken, toch?

Dank je de koekoek, het is bijna onbegonnen werk, deels omdat ik er ook bijna niet aan begin, en deels omdat ik me al lezend verlies in de materie.

Ik heb in de loop van de jaren zoveel cursussen en workshops gedaan, en ook nu volg ik jaarlijks 1 of 2 kortdurende opleidingen naast de workshops die ik via de NVvT volg. Ik lijk een enorme honger naar kennis te hebben. Hoe anders is dat geworden, als ik het vergelijk met mijn weerstand tegen leren in mijn middelbare schooltijd, en vervolgopleiding. Ik wilde wel een vak leren, maar veelal ook het liefst zo gemakkelijk mogelijk. Dat leren was een noodzakelijk kwaad. Leren ging vaak ook niet verder dan feiten kunnen onthouden, veel minder over inzichten verkrijgen en verbanden gaan zien. Nog altijd kan ik het jammer vinden dat ik daar niet beter in begeleid ben, in leren leren. Maar zo ging het toen en ik heb het er mee te doen. Misschien dat daar nu mijn 'honger' vandaan komt. Ik wil alles snappen en kunnen vertalen naar mijn werkpraktijk. Of het nou gaat om regie, trainen, trainingsacteren of lesgeven, er zit altijd een onbestemd gevoel achter dat ik het eerst allemaal moet weten. Dus ik schrijf me suf. 
Wat ik al lezend ook ontdek is dat heel veel van wat ik geschreven heb inderdaad geintegreerd is in mijn manier van werken. In kennis die ik overdraag, in de manier waarop ik contact maak, de manier waarop ik bij de ander kan laten wat niet van mij is enzovoorts.

Alles wat ik lees heeft al eens de revue gepasseerd, hetzij in de betreffende workshop, hetzij in mijn werk. En toch is het een feest om het terug te lezen. Alsof het kwartje dan nog beter valt.

Soms denk ik: als ik een goed georganiseerd en geordend mens was, met het vermogen te focussen op één project tegelijk, dan zou ik uit al die aantekeningen zeker drie of vier boeken kunnen samenstellen. Dat is ook een droom van me, dus materiaal is voldoende aanwezig. En toch moet ik van mezelf dan eerst weer een opleiding volgen om te weten hoe ik dat doe. Een opleiding waar ik weer heel veel aantekeningen maak, die ik vast ook weer een keer terug ga lezen... zucht.
Ooit komen ze er, die boeken, beloof ik voorzichtig... Voorlopig heb ik nog een vracht aan aantekeningen die ik daarvoor wil doornemen en ordenen.