In de Covid-19 periode heb ik alle lessen stil gelegd. Dat is gemerkt, en hoef ik denk ik ook niet toe te lichten. Na twee jaar borrelt het weer. Na een aantal lessen voor een improvisatiegroep merk ik dat ik het toch echt fijn vind om over acteren en speciaal vanuit het gedachtengoed van Stanislavski les te geven. Ik vind het zo logisch allemaal hoe het systeem in elkaar zit en hoe dat helpt om waarachtig (geloofwaardig) te acteren. En het is zo boeiend om te zien welk effect het heeft als het iemand 'pakt' in de lessen.

Soms krijg ik mails van collega docenten die een heel programma hebben, waarbij een groot deel al vol zit en mensen op wachtlijsten hopen dat er iemand afvalt. Dan denk ik, o ja, ik moet wel iets doen om aan deelnemers te komen. Uitnodigen, netwerk aanschrijven, mailinglijst gebruiken, locatie regelen, pr voeren, uitzoeken waar... to much.
Op een of andere manier houdt iets me tegen om dit allemaal weer te gaan doen. Ik kan er niet zo goed de vinger op leggen waarom ik het niet gewoon organiseer.
Vorig jaar heb ik de lessen nog een paar keer gegeven. Met aan een kant enthousiaste deelnemers, aan de andere kant een frustratie dat het maar een klein clubje was en dat ik altijd weer tegen het gedoe van de hele organisatie aan hik.

Ik heb een tijdje met een VA gewerkt. Dat heeft me veel geholpen, mijn huidige website is mede dankzij haar goed gaan functioneren. Het vullen van lesgroepen echter niet. Ook het werken met iemand die zich puur op PR stortte hielp me niet om vollere groepen te krijgen. Nou kan ik best lesgeven aan een klein groepje van vier bijvoorbeeld, maar dat snijdt geen hout.
Ik lever wel  kwaliteit en sta gepassioneerd voor de groep. Mijn bankrekening vult er echter niet van. Nou doe ik genoeg ander werk dat mijn bankrekening wel vult, dus ik kan het me wel veroorloven dat de groepen kleiner zijn. Maar zo hou ik het gedachtegoed ook 'klein', en dat vind ik jammer.

Ik moet mezelf herpakken. En dat ik 'moet' zeg is eigenlijk al geen goed teken. Ik wil het. Ik wil weer lesgeven, met mensen aan de slag om mooie en geloofwaardige scenes te creëeren. Ik wil, ik wil, ik wil.
De eerste datum staat weer gepland.
En meteen denk ik: ik doe wat ik altijd doe, dus zal ik wel krijgen wat ik altijd kreeg.... een klein groepje.
Hoe kan ik dit veranderen? Bij wie kan ik terecht?

Misschien moet ik met die vraag afsluiten en het zo in de wereld zetten. Eens zien wat het universum voor me in petto heeft. En hopen dat Covid er niet weer een stokje voor steekt.

Ida