Vrije dagen, heerlijk. In mijn onregelmatige leven komen ze zo af en toe voor. Dagen waarop ik even echt niets hoef. Ook niet van mezelf.
Dat zijn van die dagen dat ik wil uitslapen. Geen wekker die me wakker maakt. Ik wil soms de hele dag in bed blijven. Nou ja, behalve de noodzakelijke momenten van toilet- en keukenbezoek, want ik vind overleven ook wel noodzakelijk.
In de ochtend gaat dat prima, maar dan. Er komt een moment dat het bed gewoon niet meer zo lekker is als ik de avond daarvoor had bedacht. Dan gaat het kriebelen, want dan kan ik toch nog wel even die ene brief schrijven, mail versturen, kast opruimen, en hup daar ga ik weer. Ik heb dan een gesprek met mezelf:
'Je doet het weer.'
'Nou ja, het scheelt wel dat dit klusje dan ook is gedaan.'
'Dat had morgen ook gekund.'
'Klopt, en nu kan ik morgen klus a, b of c doen, die ook nodig moet worden gedaan.'
'Gun je het jezelf wel om een dag te nietsen?'
'Ik gun mezelf om te doen wat ik wil. En ik wilde in bed liggen, maar nu niet meer. Ik wilde uitslapen. Ik heb uitgeslapen en ben daar nu klaar mee. Ik ben klaar met uitslapen dus mag ik weer dingen doen.'
'Toch weer werkdingen.'
'Ik vind mijn werk leuk en als ik de hele dag niks doe voel ik me schuldig omdat ik de hele dag ook iets had kunnen doen. Dus doe ik iets, en ik vind t best.'
En zo kan ik met mezelf tot de conclusie komen dat het wel oke is hoe ik de dingen doe. Dat uitslapen voor mij helemaal lekker is, maar dat ik een hele dag niks doen van een andere orde vind. Ook al had ik dat wel eerst voor mezelf bedacht, mezelf gegund als het ware.
Soms wil ik ook uitslapen op een dag dat ik het wel druk heb. Niet buitenshuis, maar er zijn van die administratie en telefoondagen dat ik echt een waslijst aan kleine klusjes heb die echt gedaan moeten worden. Die ik de avond van te voren allemaal genoteerd heb zodat ik er geen vergeet. Het enige dat ik dan lijk te vergeten is dat ik dan niet kan uitslapen. Pfft. Wordt ik wakker, lig ik heerlijk te doezelen. Langzaam bewust worden van dat die lijst op me ligt te wachten en dan recalcitrant tegen mijn eigen plan in blijf liggen. Omdat op dat moment uitslapen toch echt heel lekker is.
Het mag.
Van mij.
Omdat ik de enige ben die het effect er van ervaart. Ik doe het namelijk nooit als ik een opdracht buitenshuis heb. En ik neem voor lief dat het effect dan kan zijn dat ik tot in de nacht nog werk zit af te maken, want dat had ik namelijk ook met mezelf afgesproken: het moet af. Als het af is, mag ik namelijk best wel weer een keer uitslapen. Toch?